Πρόκειται για προσέγγιση που βλέπει το άτομο ως μέρος ενός συστήματος(οικογένεια, σχολική τάξη, εργασιακό περιβάλλον, κοινωνία).Εστιάζει στις σχέσεις που τις θεωρεί  εξίσου σημαντικές με τα ίδια τα άτομα, ενώ η ψυχική ευημερία όλων διαμορφώνεται από το πώς αλληλο-επηρεάζονται και αλληλο-προσδιορίζονται τα μέλη ενός συστήματος μεταξύ τους. Εφαρμόζεται τόσο στην:

• ατομική ψυχοθεραπεία, όσο και σε άλλες μορφές, όπως
• η οικογενειακή και
• η συζυγική θεραπεία,

με μεγάλη αποτελεσματικότητα για την αντιμετώπιση θεμάτων με βαθιές ρίζες σε διαπροσωπικές σχέσεις.